ÖZET
Bu çalışma, trikloroasetik asidin (TCA) kalsiyum silikat esaslı simanların dentine bağlanma dayanımına etkisini araştırmak amacı ile yapılmıştır.
Toplam 10 adet tek köklü sığır dişi, 2 mm kalınlığında dilimler halinde uzunlamasına kesitlere ayrıldı. Bu 10 dişten elde edilen her dentin diliminde 1,2 mm’lik elmas frez ile 6 adet delik açıldı (toplam 60 delik). TCA içeren pamuk peletler, her dentin dilimde bulunan 3 deliğe 1 dakika süreyle uygulanırken, diğer 3 deliğe asit uygulanmadı. TCA uygulanan ve TCA uygulanmayan gruplar, kullanılan malzemeye göre tekrar üç alt gruba ayrıldı: ProRoot mineral trioksit agregat [(MTA); n=10], Harvard MTA (n=10) ve Biodentine (n=10). Toplam 7 gün sonra, malzemelerin yerinden çıkma direnci evrensel bir test makinesi kullanılarak hesaplandı. Bağlanma başarısızlık türleri bir stereomikroskop altında incelendi.
TCA, test edilen malzemelerin bağlanma dayanımı üzerinde istatistiksel olarak önemli bir etkiye sahip değildi (p>,05). Harvard MTA alt grubu en düşük ortalama bağlanma gücüne sahipken (2,25±0,79 MPa), Biodentine alt grubu en yüksek değere (10,49±3,32 MPa) sahipti. En yaygın bağlanma hatası tipleri, ProRoot MTA alt grubunda (%60) karışık, Harvard MTA (%60) ve Biodentine (%70) alt gruplarında ise koheziv bağlanma türünde bulundu.
Biodentine’in bağlanma gücü ProRoot ve Harvard MTA’nınkinden daha fazla bulunmuştur. TCA, MTA veya Biodentine’in itme bağlanma dayanımını etkilememektedir.