ÖZET

Sağlıklı İnsanlarda İntestinal Mikrobiyota Beslenme alışkanlıklarının, intestinal mikrobiyotanın oluşumu üzerine direkt etkili olduğu, aynı zamanda da immün sistem gelişiminde en önemli rolü oynadığı bilinmektedir. Bu çalışmadaki amacımız bu tedavi yönteminin etkinliğinin araştırılmasıdır. Fekal Transplantasyon materyalinin hazırlanması ile ilgili bir fikir birliği olmamasına rağmen en çok “Amsterdam protokolü” ön planda tutulmaktadır. Bu protokole göre hazırlanan solüsyon partikülleri temizlemek için filtre veya çelik süzgeç kullanılarak süspansiyon haline getirilir. Bu süspansiyonlar enjektörlere konularak kullanılır. Çeşitli çalışmalarda farklı dilüe edici maddeler kullanılmış olup önerilen sulandırıcı non-bakteriostatik %0,9’luk serum fizyolojiktir. Fekal Transplantasyon günümüze kadar yapılan çalışmalara bakıldığında, 2 ila 90 yaş arasındaki olgulara başarı ile uygulanmıştır. Çocukluk çağında ve geriatrik popülasyonda en sık endikasyon psödomembranöz enterokolit iken; erişkin yaşlarda gastrointestinal sistemle ilgili olarak İnflavatuvar Bağırsak Hastalığı, İrritabl Bağırsak Sendromu kronik diyare/konstipasyon, soliter rektal ülser ve diğer kronik kolon ülserleridir. Fekal transplantasyonun etkinliğini gösteren çalışmalar sıklıkla tedaviye dirençli ya da tekrarlayan Clostridium difficile enfeksiyonu tedavisine odaklı çalışmalardır. Alınan başarılı sonuçlar daha sonra Fekal Transplantasyonun kullanıldığı birçok çalışmaya ilham kaynağı olmuş ve bugün Fekal Transplantasyonun başta Clostridium difficile’e bağlı psödomembranöz enterokolit olmak üzere, inflamatuvar bağırsak hastalığı, irritabl kolon sendromu, kronik konstipasyon ve Alkolik Olmayan Yağlı Karaciğer Hastalığı gibi birçok hastalığın tedavisinde kullanılmaya başlanmıştır. Mikrobiyotamızın parmak izi, retina gibi her kişiye özgü bir organımız olduğunu düşünürsek mikrobiyota hastalıklarının tedavisi de otomatik olarak kişiden kişiye farklılık gösterecektir. Bununla birlikte yaş, donör seçimi, transplantasyon sonrası sürecin yönetimi, çevresel faktörler, özellikle alıcı ve donörün taşıdığı hastalıklar hazırlık sürecinde verilecek ilaç miktarı, transplante edilecek materyaldeki içerik gibi özelliklerin tümü fekal transplantasyon uygulamasının ne kadar kişiye özgü bir tedavi olduğunu gösterir.