ÖZET
Çalışmada, periton diyalizi (PD) hastalarında protein enerji malnütrisyonu değerlendirmesinde kullanılan yöntemlerin birbiriyle korelasyonunun araştırılması amaçlandı.
Çalışmaya 24 hasta alındı. Ekstremite ampütasyonu, enfeksiyon, peritonit, aktif malignite ve PD süresinin üç aydan kısa olması dışlanma kriteri sayıldı. Fizik muayene bulguları, laboratuvar verileri ve antropometrik ölçümler kaydedildi. Multi-frekans biyoempendans ile vücut kompoziyon analizi yapıldı. Diyaliz malnütrisyon skoru (DMS) hesaplandı. Farklı parametrelerin birbirleriyle korelasyonu incelendi.
Hastaların 11’i kadın, 13’ü erkekti. Ortalama yaş 58,9±12,6 yıl, ortanca diyaliz süresi ise 25 (çeyreklerarası aralık: 14) aydı. Protein oranı; yağ oranı (r=-0,785; p<0,001), triseps deri katman kalınlığı (DKK) (r=-0,641; p<0,001), biseps DKK (r= -0,685; p<0,001), vücut kitle indeksi (VKİ) (r=-0,867; p<0,001) ve orta kol çevresi (r=-0,680; p<0,001) ile negatif koreleydi. Yağ oranı; biseps DKK (r=0,817; p<0,001), VKİ (r=0,780; p<0,001), triseps DKK (r=0,901; p<0,001) ve orta kol çevresi (r=0,558; p=0,005) ile pozitif koreleydi. Albümin, DMS (r=-0,439; p=0,032) ile negatif korele bulundu. DMS ve albümin düzeyinin biyoempedans tekniği ve antropometrik ölçümler ile anlamlı bir korelasyonu saptanmadı.
Albümin periton diyaliz hastalarında malnütrisyon göstergesidir. Malnütrisyon testleri, serum albümin düzeyine ek yardımcı yöntem olarak kullanılabilir. Periton diyaliz hastalarında yağ kitlesi ve yağ oranının artışı antropometrik ölçümlerin yorumunu etkileyebilir.