ÖZET
Bu çalışmanın amacı, kalınlaşma paterni oluşmamasına rağmen patolojik değişiklik şüphesi olan maksiller sinüs mukozasının tanı ve değerlendirilmesinde sahte renklendirmenin kullanılabilirliğini test etmektir.
Bir tarafta (sağ veya sol) maksiller sinüse komşu premolar ve molar dişlerinde apikal lezyonu olmayan sağlıklı dişleri (kontrol) ve diğer tarafında apikal lezyonu olan diş/dişleri (çalışma) olan hastalar (n=17) seçildi. Anterior (A), medial (M) ve posterior (P) renk dağılımını karşılaştırmak için Cochran’ın Q testi kullanıldı. Post-hoc analiz Bonferroni düzeltmesi kullanılarak yapıldı.
Patolojik tarafta anterior ve medialde çok renklilik oranı (%52,9 ve %47,1) sağlıklı tarafa göre (%35,3 ve %29,4) daha yüksekti ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,300 ve p=0,290). Gruplardan bağımsız olarak (n=34), anteriorda çok renklilik oranı (%44,1), posteriordan (%20,6) anlamlı derecede yüksekti (p=0,047). Patolojik tarafta (n=17), anterior ve medialde çok renklilik oranı (sırasıyla; %52,9 ve %47,1) posteriora göre (%23,5) daha yüksekti, ancak bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,148).
İmplant cerrahisi planlamasında özellikle dental öyküsü bilinmeyen maksiller posterior dişsiz hastaların sinüs mukozasının değerlendirilmesinde non-invaziv yardımcı tanı yöntemi olarak sahte renklendirme alternatif olabilir.