ÖZET

Bu çalışmanın amacı; diş hekimlerinde meslekte geçirilen süreye bağlı postür problemlerini belirleyerek, bu sürenin vücutta oluşan ağrı, servikal ve lumbal bölgedeki eklem hareket açıklıkları ile ilişkisinin ortaya koymaktır.

Araştırmaya 27’si erkek, 29’u kadın toplam 56 diş hekimi (yaş=29,55±9,5 yıl) gönüllü olarak katıldı. Demografik bilgi anketinin uygulandığı katılımcılar; çalışma yıllarına (0- 4, 5-9 ve ≥10 yıl) ve gün içinde unit başında geçirdikleri süreye göre (0-5, 6-8 ve ≥9 saat) 3’er gruba; gün içinde ara vererek ve ara vermeden çalışma durumuna göre 2 gruba ayrıldı. Postür analizi ve servikal-lumbal bölge eklem hareket açıklığı ölçümleriyle var olan limitasyonlar belirlendi. Ağrıyı değerlendirmek için McGill Ağrı skalası anketi uygulandı. Gruplar arası farklılıkların belirlenmesinde Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri; post hoc analizlerde ise Bonferroni düzeltmesi kullanıldı.

Meslekte geçirilen sürenin fazlalığı ile orantılı olarak servikal ve lumbal eklem hareket açıklığının azaldığı, omurgada ve dizde postüral deformitelerin gözlendiği ve ağrı düzeyinin anlamlı bir şekilde arttığı görüldü. Ancak gün içinde unit başında geçen süreye göre yapılan analizlerde, sürenin artışı ile sadece servikal ve lumbal bölge eklem hareket açıklığında azalmaların varlığı belirlendi.

Diş hekimlerinde çalışma yıllarının artış göstermesi ile birlikte eklem hareket açıklığı kısıtlılıklarının geliştiği, postür bozukluklarının ve ağrının oluştuğu ortaya konuldu. Tüm bu problemlere, uzun süre ergonomik olmayan ortamlarda çalışmanın neden olacağı düşünülmektedir. Bu doğrultuda, koruyucu hekimlik adı altında verilen derslerde fizyoterapi alanında uzman eğitimcilerin yer alması önem taşımaktır. Sonuç olarak, meslekte geçirilen sürenin artışı ile karşılaşılan sağlık problemlerinin arttığı söylenebilir.