Türkiye’de Kırsal Nüfusta Obezite Sıklığı Üzerine Bir Araştırma: Güzelyurt (Aksaray) Örneği
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
P: 371-378
Ekim 2020

Türkiye’de Kırsal Nüfusta Obezite Sıklığı Üzerine Bir Araştırma: Güzelyurt (Aksaray) Örneği

Bezmialem Science 2020;8(4):371-378
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
Alındığı Tarih: 15.05.2019
Kabul Tarihi: 17.12.2019
Yayın Tarihi: 30.10.2020
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Amaç:

Obezite, hemen hemen tüm toplumlarda yaygın görülen bir sağlık sorunudur. Bu çalışmanın amacı kırsal kesimdeki obeziteyi araştırmaktır.

Yöntemler:

Tanımlayıcı, kesitsel tipteki bu araştırmaya Eylül 2018- Kasım 2018 tarihleri arasında Güzelyurt İlçe Devlet Hastanesi aile hekimliği polikliniğine 18 yaş ve üzeri herhangi bir nedenle müracaat eden hastalar dahil edildi. Tüm katılımcıların vücut ağırlığı, boy, beden kitle indeksi (BKİ), bel/kalça çevresi oranı (BKO), bel-boy oranı, boyun çevresi (ByÇ) ve kan basıncı ölçümleri değerlendirildi. Ayrıca yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, meslek, sigara kullanım alışkanlığı, tanı aldığı hastalık ve kullandığı ilaç olup olmadığı kaydedildi.

Bulgular:

Çalışmaya kabul edilen 191 katılımcının yaş ortalaması 46,8±15,6 yıl (19-85) %79,1’i kadın, %36,6’sı ilkokul mezunu, %72,8’i ev hanımı, %85,9’u kasaba veya köyde yaşamakta idi. BKİ’ne göre obezite sıklığı genelde %46,6, kadınlarda %51,7, erkeklerde %27,5 olarak saptandı. Abdominal obezite sıklığı; BÇ’ye göre erkeklerde %25,0, kadınlarda %68,2, BKO’ya göre erkeklerde %70,0, kadınlarda %57,6 ve bel/boy oranına göre erkeklerde %77,5, kadınlarda %90,7 olarak bulundu. Katılımcıların yaşı ile BKİ arasındaki korelasyon incelendiğinde pozitif yönde orta derecede bir korelasyon saptandı BKİ ile bel-boy oranı, BÇ ve KÇ arasında pozitif yönde çok kuvvetli derecede bir korelasyon saptanmasına rağmen, BKİ ile BynÇ ve BKO arasında pozitif yönde daha zayıf bir korelasyon mevcuttu.

Sonuç:

Bu çalışmada obezite prevalansı %46.6 olarak tespit edildi. Yaşam koşulları sedanter yaşama elvermeyen, sosyoekonomik düzeyi düşük ailelerin çoğunlukta olduğu bir ilçede bu kadar yüksek bir oran saptamamız obezitenin kırsalda da çağımızın en önemli sağlık sorunu olduğunu söylemek mümkündür.

References

1
Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Derneği. Obezite Tanı Ve Tedavi Kılavuzu 2018. Available from: URL: http://temd.org.tr/admin/uploads/tbl_kilavuz/20180516162841-2018-05-16tbl_kilavuz162840.pdf (Erişim tarihi:15 Şubat 2018)
2
Satman İ. Türkiye’de obezite sorunu. Turkiye Klinikleri J Gastroenterohepatol-Special Topics 2016;9:1-11.
3
Sözmen K, Ünal B, Sakarya S, Dinç G, Yardım N, Keskinkılıç B, et al. Türkiye’de Antropometrik Ölçüm Yöntemlerinin Kardiyovasküler Hastalık Riski İle İlişkisi. Dicle Med J 2016;43:99-106.
4
Schneider HJ, Glaesmer H, Klotsche J, Böhler S, Lehnert H, Zeiher AM, et al. Accuracy of anthropometric indicators of obesity to predict cardiovascular risk. J Clin Endocrinol Metab 2007;92:589-94.
5
World Health Organization. Report of a WHO consultation on obesity. Geneva: WHO Press; 1997. Available from: URL: https://apps.who.int/iris/handle/10665/63854
6
Satman İ, İmamoğlu Ş, Yılmaz C, Ayvaz G, Çömlekçi A. Türkiye’de ve Dünyada diyabet. Turk J Endocrinol Metab 2012;16:1-56.
7
Tezcan S, Altintaş H, Sönmez R, Akinci A, Doğan B, Cakir B, et al. Cardiovascular risk factor levels in a lower middle-class community in Ankara, Turkey. Trop Med Int Health 2003;8:660-7.
8
Aladağ N, Ciğerli Ö, Topsever P, Topallı R, Görpelioğlu S, Filiz TM. Değirmendere Aile Hekimliği Polikliniğine Başvuran Erişkin Hastalarda Obezite Sıklığı ve Eşlik Eden Hastalıklarla ilişkisi: Bir Olgu Kontrol Çalışması. Türk Aile Hek Derg 2003;7:117-21.
9
Akman M, Budak Ş, Kendi M. Genel Dahiliye Polikliniğine Başvuran Hastalarda Obezite Sıklığı Ve İlişkili Sağlık Problemleri. Marmara Med J 2004;17;113-20.
10
Arslan C, Ceviz D. Ev Hanımı ve Çalışan Kadınların Obezite Prevalansı ve Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışlarının Değerlendirilmesi. F Ü Sağ Bil Derg 2007;21:211-20.
11
Erkol A, Khorshid L. Obezite; Predispozan Faktörler ve Sosyal Boyutun Değerlendirilmesi. SSK Tepecik Hast Derg 2004;14:101-7.
12
Baughman K, Logue E, Sutton K, Capers C, Jarjoura D, Smucker W. Biopsychosocial characteristics of overweight and obese primary care patients: do psychosocial and behavior factors mediate sociodemographic effects? Prev Med 2003;37:129-37.
13
Park YW, Zhu S, Palaniappan L, Heshka S, Carnethon MR, Heymsfield SB. The metabolic syndrome: prevalence and associated risk factor findings in the US population from the Third National Health and Nutrition Examination Survey, 1988-1994. Arch Intern Med 2003;163:427-36.
14
Mithat Bahçeci. Obezite rehberi. Tükiye Endokrin ve Metabolizma Derneği Obezite, Dislipidemi, Hipertansiyon Çalışma Grubu. 2011;50-80.
15
Xu Z, Qi X, Dahl AK, Xu W. Waist‐to‐height ratio is the best indicator for undiagnosed type 2 diabetes. Diabet Med 2013;30:201-7.
16
Ashwell M, Gunn P, Gibson S. Waist-to-height ratio is a better screening tool than waist circumference and BMI for adult cardiometabolic risk factors: systematic review and meta-analysis. Obes Rev 2012;13:275-86.
2024 ©️ Galenos Publishing House