ÖZET

Sonuç:

Düşük viskoziteli sıvı bir yüzey örtücü materyalin uygulanması, nano-hibrit bir kompozit rezinin renk stabilitesi üzerinde, üç farklı gargara açısından beklenen etkiyi göstermedi.

Bulgular:

Yüzey örtücü uygulanmamış kompozit örneklerinde, Chlorhex ve diğer gargaralar arasında ΔE değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar (p<0,05) bulundu. Chlorhex, en şiddetli renk değişikliğine neden olurken (5,14±0,83), Gengigel (2,21±1,46) ve Oderol (1,94±1,75) onu takip etti. Renk değişimleri açısından yüzey örtücü uygulanan ve uygulanmayan örnekler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark (p>0,05) bulunmadı.

Yöntemler:

Bir nano hibrit kompozit rezin materyali (Herculite XRV Ultra) kullanılarak 42 adet disk şeklinde kompozit örnekleri (10x2 mm) hazırlandı. Örnekler önce iki gruba (yüzey örtücü uygulanan veya uygulanmayan) ardından daldırılan ağız gargaralarına (Gengigel, Oderol ve Chlorhex) göre üç alt gruba (n=7) ayrıldı. Yirmi bir kompozit örneğine yüzey örtücü uygulamasını takiben, tüm disklerin başlangıç renk ölçümleri bir spektrofotometre (Vita Easyshade) kullanılarak Uluslararası Aydınlatma Komisyonu L*a*b* sistemine göre yapıldı. Örneklere termal siklus uygulandı. Yirmi dört saat boyunca farklı ağız gargaralarında bekletilen örneklerin renk ölçümleri tekrarlandı. ΔE verileri Kruskal-Wallis tek yönlü one-way ANOVA kullanılarak değerlendirildi. Farklı gargaralar için Mann-Whitney U testi kullanıldı (p<0,05).

Amaç:

Klorheksidin içeren ağız gargaraları, uzun süreli kullanıldıklarında restoratif materyallerde renklenmelere neden olabilirler. Restorasyonların renklenmesini önlemek için çeşitli koruyucu materyaller kullanılmaktadır. Bu in vitro çalışmanın amacı, yüzey örtücü bir materyalin farklı ağız gargaralarında bekletilmiş bir nanohibrit kompozit rezinin renk stabilitesi üzerindeki etkisini değerlendirmektir.