ÖZ

Amaç

Artan sayıda hastada komplike plevral enfeksiyon gelişmektedir. Biz ampiyemli hastalarda tedavi modaliteleri arasındaki farkları belirlemeyi hedefledik.

Yöntemler

Ampiyem teşhisi konulan ve tedavi edilen hastalar retrospektif bir tasarım ile değerlendirildi. Ampiyemin kesin teşhisi için torasentez yapıldı. Hastalar iki gruba ayrıldı; terapötik drenaj (grup 1) ve açık cerrahi (grup 2).

Bulgular

Çalışmada 57 kadın, toplam 360 hasta yer aldı. Grup 1’deki hastalara tüp drenaj ve tüp drenaj uygun olmayanlara terapötik torasentez uygulandı. Lokülasyon nedeniyle uygun drene edilemeyenlerde fibrinolitik ajanlar ya da video yardımlı torakoskopik cerrahi kullanıldı. Multilokülasyon ve belirgin plevral kalınlaşmaya sahip ileri ampiyemde (grup 2) torakotomi yoluyla dekortikasyon yapıldı. Yetersiz akciğer volümlü hastalarda torakoplasti uygulandı. Grup 1’de 292 hasta (%81,2) ve grup 2’de 68 hasta (%18,8) yer aldı. İki grup değişkenleri karşılaştırıldığında; plevral sıvıda laktat dehidrojenaz (p<0,001) ve kanda lökosit sayısı (p=0,05), hemoglobin (p=0,01), albumin (p=0,002), üre (p=0,3) ve kreatinin (p=0,21) düzeyleri açısından anlamlı farklılıklar izlendi. Tedavi sonuçları üç grup arasında (iyileşen, sekel gelişen, ölen) - kan nötrofil düzeyi ve antibiyotik süresi hariç - anlamlı farklılık göstermedi.

Sonuç

Medikal tedavi ve terapötik drenaj tedavisi ampiyemde açık cerrahi yerine ilk tedavi yöntemi olarak tercih edilebilir.